...
Dünyadaki bütün felaketlerin,uygunsuzlukların,bayağılıkların sebebi işte bu her şeyden evvel kendini düşünme illetidir.İlk bakışta insana bir kurnazlık ve akıllılık gibi görünen bu hal hakikatte aptallıktır.
Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku...Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim.Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.İnsan muhitin bayağı,manasız,soğuk tesirlerinden kurtulmak istediği zaman yalnız okumak fayda verir.Bana felaketli günlerimde kitaplarım arkadaş olmuştu.Fakat bu yetmiyor.Şiirlerimde de gördün ki kitaplara rağmen çok ıstırap çektim.Çünkü candan bir insanım yoktu.Sen benim yarım kalan tarafımı ikmal edeceksin.
Doğrusu,dünyada rahat yaşamak için aptal olmak lazım.Fakat aptal olmaktansa biraz daha rahatsız yaşamak daha iyidir bence... Bilmem sen ne dersin...
İnsan alıştığı,güzel bulduğu,kendine yakın bulduğu yerlerden ayrılırken sanki vücudunun bir kısmı nı orada bırakıyormuş gibi üzülür.
Mehtap altında ağır ağır giderken yanımda benim gibi hiç sesini çıkarmadan,hiç konuşmadan yürüyecek ve bu gümüş ışıkları yavaş yavaş içecek bir arkadaş ararım.
'Gözlerimi kapadığım zaman senin hayalini görüyorum...'diyorsun.Ah Aliye, ben gözlerim açıkken bile hep seni görüyorum.
Herkes beni keyfi yerinde,daima gülen biri sanır.İşte bunun için yazılarım çok dertlidir.Hayatımda gösteremediğim teessürümü yazılarımda gösteriyorum.
Tek başına geldiğin daha iyi oluyor.Bundan sonra hiç kimse sana benim kadar yakın olmayacak.Beraber Almanca öğreneceğiz, ben İngilizce öğrenmek istiyorum.Beraber İngilizce dersi alacağız,ben kitaplar tercüme edeceğim,bunları beraber okuyacağız, neşeli ve kederli olacağız, ne olursa olsun,bütün bunlar hep beraber,hep ikimizin iştirakiyle olacak ve başka hiç kimse karışmayacak.Pek az misafirliğe gitmek ve pek az misafir çağırmak istiyorum.Bir sürü fesat ve dedikoducu insanla ahbaplık edip ne olacak sanki?Biz birbirimize yeteriz,değil mi?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder